Po latach

Gdy światło na sali już zgasło,

Gdy orkiestra zagrała ostatnie tony,

Rozeszli się i opuścili swe miasto …

Poszli, w dwie różne strony.

On nie zapomniał chwil razem spełnionych,

Ona wyryła w sercu tę melodię i słowa.

Oboje zapomnieć nie mogli,

Słów wypowiedzianych sercem, choć milczały usta.

Po latach spotkali się w mieście, na rynku.

Już szron przyprószył im głowy

I serca choć innym grały już rytmem

Oczy odgadły gdy zetknęli się wzrokiem.

Serca w nich ciągle biły te same

Jak płyta na której melodię wyrytą

Igła odtwarza w gramofonie

Nie zapomnieli, o sobie, ona o nim, on o niej …

(14.02.2007)

Mój dom, rodzina

Dzisiaj mało mnie „krew nie zalała” na balkonie,

Sąsiad, łapczywie przyglądał się mej żonie.

Nie wiem czy byście, panowie, też byli bierni,

Widząc moją ślubną na leżaku, niczym skwarkę na patelni.

Toż schrupać, psiakrew, aż chęć przychodzi,

Patrząc na takie ”pieczyste” … czyście starzy, czy młodzi.

Nie jestem zazdrosny ale zacznę częściej patrzyć w każdą stronę,

Trudno, moja wina, że mam „ taką sztukę” za żonę.

Oczy zielone, blond włosy fajnie podcięte,

Piegi gdzieniegdzie, dziewczę w tali wcięte,

Spojrzenie ma czasem, fakt, lekko mrożące.

No i jak się oprzeć takiej „Wiedźmie Naczelnej”, czyli żonce.

Przychodzi z pracy często zmęczona,

Lecz w progu pełną piersią … "hungry", krzyczy, jak nie żona.

Niedługo po niej młodsze dwie „Wiedźmy”, niestety,

Wpadają i od drzwi wrzask my" hungry", też jak nie kobiety.

Całe szczęście, że mam przyjaciela na czterech łapach,

Tylko ten znów cwany, jak z michy poje, chce by go drapać.

Wciąż „gada” do mnie i gapi się tymi swoimi ślipiami.

Kochaną mam Rodzinkę, przyznacie mi sami.

(21.05.2007.)

Małe grzeszki

powiem ci

jak cię kocham

gdy idziesz ulicą

a stukot pantofelków rytm serca wybija

i płyty chodnika grają

melodię znaną

oczekiwania

powiem ci

jak cię kocham

gdy wiatr rozwiewa twe włosy

jak w strunach złotej harfy

tworzy krąg świetlisty

odbijając jak w złotym lustrze

słońca promienie

powiem ci

jak cię kocham

gdy jak co dzień

wypełniasz wszystkie myśli moje

uśmiech na twarz przywołując

i zapomnieć każesz

wszystkie małe grzeszki swoje

(23.12.2006.)

Poszukiwania

Odwieczne pytanie krąży mi w głowie.

Czy przyjaźń jest tylko zwykłym pustosłowiem,

Zbrukanym, w naszej, ludzkiej tylko mowie.

Jak turbina potężna lecz na biegu jałowym.

Często hasłem tylko jest na transparentach,

Rzadko czynem poparte, w trudnych momentach .

Słowo, które tak wiele znaczy,

Serca odruchem, na pomoc rozpaczy.

Smuci mnie bardzo, wybaczcie tą myśl,

Tak było zawsze i tak jest też dziś,

Więcej przyjaźni okażą sobie bezdomne psy,

Niż homo homini, czyli ludzie, znaczy, my.

Ktoś bardzo dawno latarnię dzierżąc w dłoni,

Szukał przyjaźni, …człowieka, na piachu i grudzie.

Tak i dzisiaj tylko naiwny goni

Za człowiekiem, przyjaźnią , w daremnym trudzie.

(22.12.2006.)

Małe pytanka

 Dawno temu jedna z moich latorośli, Agata, zadawała ciągle jakieś pytania. Oczywiście nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie czasami zaskakująca tematyka pytań, przy doskonałej pamięci  do  raz usłyszanej nazwy narzędzi i regularnej pomocy. Czasem musiałem coś  "naprawiać" bo domagała się, z jej strony obowiązkowej(!) pomocy przy moich wszelkich pracach. Narzędzia podawała bezbłędnie, zawstydzając tym Mamę, dla której "szczypce uniwersalne" i kombinerki to do dziś są  różne narzędzia.
Temu pomocnikowi w spódnicy,  sprzed lat, dedykuję ...
 

Sto pytań od rana, zadajesz córeczko,
Cóż, jesteś ciekawa, jak każde dziś dziecko,
I pytasz nas, pytasz wciąż o to samo…
Na przykład; dlaczego tatuś jest z mamą?
Dlaczego tatuś nie jest mamusia?
Dlaczego nie tatuś tylko mamusia rodzi dzidziusia?
Dlaczego tatuś codziennie się goli?...
A, czy, go wtedy buzia nie boli?
Dlaczego mały i duży, jak ziewa,
Otwiera buzię, … ale nie śpiewa,
Jak ptaszek, gdy śpiewa: ćwir, ćwir, ćwir?
Od pytań córeczko mam już w głowie … wir.
Myśli się plączą, a pytania wciąż płyną,
Daj trochę odpocząć moja ptaszyno …
Siada córeczka już do obiadu,
(Niby je, a wciąż pyta … i gadu, … i gadu).
I w piaskownicy, teraz z „kolegą”…
Tak do kolacji, a czemu, … dlaczego …
Już po kolacji, … i znów ptaszyna,
Swą serię pytań, od nowa zaczyna;
Dlaczego na drzewie to … jest korona?
Dlaczego mamusia, tatusia jest żona?
Dlaczego tatuś to mąż się nazywa?
Dlaczego w ogródku to rosną warzywa?
Dlaczego gra radio, i … jak pani tam śpiewa?
Dlaczego różne w parku są drzewa…?
Dlaczego i po co, a czemu, i za co,
Co byłoby, by było, jak, kiedy, i na co …?
Noc z cicha nadchodzi, dziecina już ziewa
(… i pyta)(!)
Czy ptaszki zasnęły już w gniazdkach na drzewach?
Wiem moja królewno, że chociaż tak mała
Chcesz wiedzieć tak dużo, tak wiele chcesz znać,
Lecz teraz córeczko zamykaj oczęta,
Jak gwiazdki, one też idą spać …
I buzia musi pospać z tobą do ranka,
A, i „tutuś” z „mumusią”, też muszą odpocząć,
Bo jutro znów będą … MAŁE PYTANKA …
(1986)

Sarenka

Ten "wierszyk" jest równowagą dla wierszyka "Jelonek" przypisywanego Wisławie Szymborskiej,  a kieruję go do emancypantek, które uważają się za emancypantki

Młodość minęła, uroda też,

Pod skórą żyłki niby w polu perz.

Myślisz, że jesteś wciąż jak cudne ciasto,

Zapominasz, że jełczeje nawet świeże masło.

Skóra kiedyś gładka niczym na brzoskwini,
Dziś nawet Avon cudu nie uczyni.
Chciałabyś młodziaka mieć koło siebie,
Zamykając oczy marzysz o ... niebie.

Ząbki do szklanki, rzęski do pudełka,
Peruka na wieszaczek, zostaje kołderka,
Pod nią termofor ci tyłek podgrzewa,
Miłosne trele kaseta pośpiewa.

Kiedyś stosowałaś bat i marchewkę,
Dziś więc (coś dziwnego) bierzesz na rozgrzewkę,
Odszedł stary pierdoła jak żeś go nazwała,
Znalazł sobie młodszą, a ty co (?!),masz … wała.

(10.03.2012.)

Nie pytaj kim jestem

Pytają nie czekając na odpowiedź, co robię czasami,

Bardziej chcą tylko widzieć kim, jakim jestem

Sami o sobie nie mówią, więc ja czym(?), testem?!

Znikają bez słowa, więc piszę co robię, niech dochodzą sami.

……………………………………………………

Ja, niepokorny cicho nie śpiewam,

Niepokorny jestem od zawsze,

Kłaniam się tylko, drzewom,

I na zawołanie w dłonie nie klaszczę.

Nie zwracam uwagi na (obłudne) konwenanse,

W szufladkę wsunąć się nie pozwolę.

Za nic mam ”dyplomację” i jej niuanse

I przez to, jak mówią, mam taką ...dolę.

Ja, nie lubiący nieszczerości i fałszu,

W pogardzie mam zakłamanych ludzi,

Na nic próby narzucenia mi kroków w marszu,

Szczerość i otwartość z marazmu mnie budzi.

Nie pytaj więc jak żyję w świecie zakłamanym,

Gdzie klakierów pełno i słów pięknie malowanych.

Wysiadam z takiego pociągu życia, obłudą napędzanym,

By po chwili zadumy pieszo iść dalej ale nigdy na kolanach.

(Tymi się posługuję czasem w domu Ojca Pana).

.………………………………………………………..

Więc teraz ja, zadam też pytanie

Czy przyjaźni szukasz, czy to było z nudy

Zanim odpowiesz, jeśli zechcesz, na nie,

Pamiętaj: nie cierpię ... (kilku rzeczy) i obłudy.

(07.01.2008).