Jak na farmie

Założył się kiedyś baran z krasulą.

Że przemówieniami swymi stado rozczulą.

Wlazły po kolei na niewielki pagórek,

Nie wiem, które z nich pierwsze, drugie było które.

I chociaż nic nie wynikło z żadnego przemówienia,

Każde uważało, że coś tam, gdzieś, zmienia.

Po wielu debatach, zebrane wokół stado zwierząt

Utworzyło coś na wzór ludzki, taki rząd, nie rząd.

Tam także demokracja, jak u ludzi była,

I nic w tym dziwnego, że u zwierząt rządzi kobyła,

Normalną to rzeczą więc jest i ma to znaczenie.

Że miast kwakania przewodnika, słychać końskie rżenie,

Myślę, że u ludzi jednak powinno być inaczej,

A tu miast mowy rozumnej, słychać zgrzyty siekaczy.

Powie ktoś, że to bajka niemądra i banalna,

Że powinna być stworzona jakaś pieśń pochwalna.

Może kiedyś czas taki nadejdzie i taką pieśń ułożę.

I oby szybko dzień taki nadszedł, daj nam Panie Boże,

Bo jak dotychczas to szybciej chyba baran po kociemu zaszczeka

Aniżeli, z mównicy sejmowej, usłyszymy głos rozumnego człowieka.

(09.05.2007.)